ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΟΔΗΓΗΣΗ

Πολλές φορές ενώ οδηγούμε, έχει συμβεί να παρατηρήσουμε πως κάποιος οδηγός συμπεριφέρεται αντικανονικά στο δρόμο, θέτοντας με την οδήγηση του αυτή άλλους οδηγούς σε κίνδυνο.


Σίγουρα έχει ανέβει η αδρεναλίνη μας και θέλουμε να τον πιάσουμε και να τον τσακίσουμε αλλά τόσο το πολιτισμένο πνεύμα μας όσο και οι προσωπικές μας ανασφάλειες εμποδίζουν μία τέτοια αντίδραση.


«Μα αυτός βγήκε στο αντίθετο ρεύμα και θα σκοτώσει κανέναν», παρατηρούμε και δυστυχώς μένουμε εκεί. Σε κάποια χιλιόμετρα μπορεί να τον ξανασυναντήσουμε με μορφή θύματος της ασφάλτου όπως συνηθίζονται να λέγονται τα θύματα –στην προκειμένη περίπτωση όχι και τόσο-των τροχαίων ατυχημάτων.


«Καλά να πάθει», θα πει κάποιος. Το έπαθε μόνο αυτός? Πρέπει να αναρωτηθούμε εμείς καθώς μπορεί να σάρωσε και το ή τα οχήματα που έρχονταν στο αντίθετο ρεύμα που αυτός εκινείτο μέχρι το μοιραίο.


«Το περίμενα ότι θα τσακιστεί έτσι όπως πήγαινε». Όλοι λοιπόν ως σοφοί μάντεις έχουμε προβλέψει το τι θα γίνει αλλά κανείς δεν έχει κάνει το παραμικρό για να μη γίνει.


Η κίνηση είναι απλή. Σταματάμε στην άκρη του δρόμου και με το τηλέφωνο μας καλούμε την τροχαία στο γνωστό 100. Εκείνοι με τη σειρά τους θα βρουν ποιο μπλόκο υπάρχει στημένο κοντά στο δρόμο που κινείται ο επικίνδυνος οδηγός και εφόσον έχουμε δώσει το χρώμα και τον τύπο του οχήματος, θα τον σταματήσουν.


Θα αναρωτιέται βέβαια κανείς. Και τι έγινε, μήπως θα σταματήσει? Πιστεύουμε πως ναι, ιδιαιτέρως αν ενημερωθεί ότι ήταν τα υποψήφια θύματα του που τον ανέφεραν και δεν ήταν απλά γκαντέμης που τον σταμάτησε η Τροχαία.


Θα γίνουμε καταδότες θα μου πείτε? Δυστυχώς όπως λέει και η λαική ρύση αν δεν έχεις νύχια να ξυστείς μην περιμένεις να σε ξύσουν. Αντί λοιπόν να περιμένουμε από το Κράτος να μας λύσει το πρόβλημα ας γίνουμε εμείς μέρος της λύσης. Άλλωστε στις Σκανδιναυικές χώρες ήδη η εν λόγω τακτική εφαρμόζεται.

Εμείς όμως θέλουμε να είμαστε πάντα υπεράνω όλων.


Ενδεικτικά σημειώνουμε ότι με τον προηγούμενο ΚΟΚ μπορούσε κάποιος να κάνει μήνυση σε προσωπικό επίπεδο. Με το νέο ΚΟΚ αυτό δεν γίνεται, έτσι δεν υπάρχει χρόνος για περισσότερη σκέψη.